هدف پژوهش حاضر تعیین نقش کمال گرایی و رضایت از زندگی در پیش بینی اعتیاد به کار در مشاغل مختلف بود. روش پژوهش، از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی، از نوع همبستگی است. جامعه پژوهش حاضر، شامل 200 نفر از پزشکان، روانشناسان، خلبان ها و معلم ها، با ساعت کاری بیش از 50 ساعت در هفته، که در سال 1401، مشغول به کار بودند، به صورت دردسترس و غیر تصادفی، انتخاب شدند. داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامه اعتیاد به کار اسپنس و رابینز (1992)، پرسشنامه کمال گرایی اهواز (1378) و پرسشنامه رضایت از زندگی دینر (1985)، جمع آوری شد. برای تحلیل داده ها از آزمون های همبستگی و رگرسیون چند متغیره استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد، کمال گرایی، با اعتیاد به کار رابطه مثبت دارند و آن را پیش بینی می کند. رضایت از زندگی با اعتیاد به کار رابطه منفی دارد، و آن را پیش بینی می کند. بنابراین با انجام چنین پژوهش هایی، می توان عوامل فردی زمینه ساز اعتیاد به کار را بهتر درک کرد. و از طریق برگزاری کارگاه هایی برای افرادی که اعتیاد به کار دارند، به بهتر شدن شرایط آنها کمک کرد.
صفاری نیا, مجید , زندی نژاد, فریدا و عارف کشفی, میناالسادات . (1402). نقش کمال گرایی و رضایت از زندگی در پیش بینی اعتیاد به کار در مشاغل مختلف. فصلنامه علمی روانشناسی کار, 2(1), 57-64. doi: 10.30473/jpsy.2023.67791.1037
MLA
صفاری نیا, مجید , , زندی نژاد, فریدا , و عارف کشفی, میناالسادات . "نقش کمال گرایی و رضایت از زندگی در پیش بینی اعتیاد به کار در مشاغل مختلف", فصلنامه علمی روانشناسی کار, 2, 1, 1402, 57-64. doi: 10.30473/jpsy.2023.67791.1037
HARVARD
صفاری نیا, مجید, زندی نژاد, فریدا, عارف کشفی, میناالسادات. (1402). 'نقش کمال گرایی و رضایت از زندگی در پیش بینی اعتیاد به کار در مشاغل مختلف', فصلنامه علمی روانشناسی کار, 2(1), pp. 57-64. doi: 10.30473/jpsy.2023.67791.1037
CHICAGO
مجید صفاری نیا , فریدا زندی نژاد و میناالسادات عارف کشفی, "نقش کمال گرایی و رضایت از زندگی در پیش بینی اعتیاد به کار در مشاغل مختلف," فصلنامه علمی روانشناسی کار, 2 1 (1402): 57-64, doi: 10.30473/jpsy.2023.67791.1037
VANCOUVER
صفاری نیا, مجید, زندی نژاد, فریدا, عارف کشفی, میناالسادات. نقش کمال گرایی و رضایت از زندگی در پیش بینی اعتیاد به کار در مشاغل مختلف. فصلنامه علمی روانشناسی کار, 1402; 2(1): 57-64. doi: 10.30473/jpsy.2023.67791.1037
)