اثر طرحواره درمانی گروهی بر طرحواره های ناسازگار اولیه و فرسودگی شغلی طرحواره درمانگران

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشگاه پیام نور

2 دانشگاه آزاد اسلامی

10.30473/jpsy.2023.69054.1045

چکیده

تجارب زندگی و طرحواره‌های روان‌درمان‌گران می‌تواند بر رابطه درمانی اثر بگذارد و حتی سبب فرسودگی شغلی شود. هدف این پژوهش بررسی اثر طرحواره‌درمانی گروهی بر طرحواره‌ها و فرسودگی شغلی طرحواره‌درمانگران بود. طرح نیمه‌آزمایشی دوگروهی (پیش‌آزمون، پس‌آزمون با پیگیری یک‌ماهه) اجرا شد. درمان شامل طرحواره‌درمانی گروهی طی 10 جلسه 90 دقیقه‌ای و هفتگی ارائه گردید. جامعه آماری شامل طرحواره‌درمان‌گران داوطلب جهت شرکت در گروه‌درمانی بود که شامل نمونه‌ای شامل گروه آزمایش (9 نفر) و کنترل (10 نفر) انتخاب شده و به‌صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. همچنین از پرسشنامه‌های طرحواره‌های ناسازگار اولیه یانگ و همکاران و فرسودگی شغلی مسلش استفاده گردید. داده‌های حاصل با آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر تجزیه‌وتحلیل شد. طرحواره‌درمانی گروهی سبب تعدیل طرحواره‌ها و کاهش فرسودگی شغلی طرحواره‌درمانگران می‌شود (01/0p<) و این متغیرها طی مراحل پس‌آزمون و پیگیری تفاوت معناداری با پیش‌آزمون نشان می‌دهند (01/0p<). فعال‌سازی طرحواره و ذهنیت‌ها و پاسخ‌های هیجانی به آن، نقش مهمی در اثربخشی طرحواره درمانی دارد که بر روابط بین‌ مراجع و درمان‌گر، اجرای درمان و نیز فرسودگی شغلی درمانگر تأثیر منفی دارد اما مجموعه‌ای از راهکارهای مبتنی بر طرحواره‌درمانی گروهی برای شناسایی و مدیریت این طرحواره‌ها و ذهنیت‌ها به کار گرفته شد تا باعث بهبود فرایند روان‌درمانی هر درمانگر و تسهیل رشد فردی شود. لذا درمانگران، ناظران و مربیان نیاز دارند که از تأثیر طرحواره‌های درمانگر در روابط و فرآیندهای درمانی زیر نظر فردی خبره آگاه باشند.

کلیدواژه‌ها

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار