بررسی اثربخشی درمان شناختی متمرکز بر طرحواره بر سرمایه روانی و سرمایه اجتماعی افراد مبتلا به اعتیادکاری

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشگاه پیام نور

2 پیام نور

10.30473/jpsy.2024.71475.1066

چکیده

اعتیاد به کار به معنای اشتغال وسواسی و افراطی به کار است که می‌تواند پیامدهای منفی بر سلامت روان، روابط اجتماعی و کیفیت زندگی فرد داشته باشد. درمان شناختی متمرکز بر طرحواره، رویکردی است که بر شناسایی و تغییر طرحواره‌های ناسالم ذهنی تمرکز دارد. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی درمان شناختی متمرکز بر طرحواره بر سرمایه روانی و اجتماعی افراد مبتلا به اعتیاد به کار بود. پژوهش نیمه‌تجربی حاضر شامل 50 نفر از افراد شاغل در چرمهین بود که به طور داوطلبانه انتخاب و به دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه درمان 12 جلسه درمان شناختی متمرکز بر طرحواره دریافت کرد، در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله‌ای نداشت. از پرسشنامه‌های استاندارد برای سنجش سرمایه روانی و اجتماعی در دو نوبت پیش‌آزمون و پس‌آزمون استفاده شد. نتایج نشان داد درمان طرحواره درمانی بر افزایش نمره سرمایه روانی (شامل عزت نفس، خودکارآمدی، خوش‌بینی، تاب‌آوری) و سرمایه اجتماعی (شامل تعهد، هنجارهای متقابل، اعتماد اجتماعی و مشارکت اجتماعی) گروه درمان در مقایسه با گروه کنترل اثر معنی‌داری داشت (p < 0.05). این نتایج نشان می‌دهد که طرحواره درمانی می‌تواند به کاهش اثرات منفی اعتیاد به کار و بهبود وضعیت روانی و اجتماعی این افراد کمک کند.

کلیدواژه‌ها