پیش بینی تکنو استرس معلمان در تدریس مجازی بر اساس جهت گیری منفی به مشکل و خودناتوان سازی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار گروه روانشناسی. دانشگاه پیام تهران/ایران

2 دانشجو دکتری دانشگاه پیام نور

10.30473/jpsy.2025.72277.1073

چکیده

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی تکنو استرس معلمان در تدریس مجازی بر اساس جهت گیری منفی به مشکل و خودناتوان سازی انجام شد. پژوهش حاضر از لحاظ هدف، جزء پژوهش‌های کاربردی و از لحاظ روش، در قالب یک طرح همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه معلمان مقطع ابتدایی شهر کرج در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳بود که از بین آنها 200 نفر با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس و غیرتصادفی به‌‌عنوان نمونه انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از مقیاس‏های تکنواسترس طرفدار و همکاران (۲۰۰۸)، مقیاس جهت گیری منفی به مشکل رابی‌چاوود و داکاس (۲۰۰۵) و مقیاس خودناتوان سازی جونز و رادوالت (۱۹90) جمع‌آوری گردید. داده‌ها با استفاده از همبستگی پیرسون و روش تحلیل رگرسیون چندگانه در نرم افزار Spss نسخه 26 تحلیل شدند. یافته‌های پژوهش نشان داد جهت گیری منفی به مشکل و خودناتوان سازی قادر به پیش‌بینی تکنو استرس معلمان در تدریس مجازی بوده‌اند (05/0>p) و در مجموع 5/30 درصد از واریانس تکنو استرس معلمان در تدریس مجازی را تبیین می‌کنند. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که تکنو استرس معلمان در تدریس مجازی بر اساس جهت گیری منفی به مشکل و خودناتوان سازی قابل پیش‌بینی است و لزوم توجه به این عوامل برای کاهش تکنو استرس در کارکنان ضروری به نظر می‌رسد.

کلیدواژه‌ها

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار