نقش تعدیل‌گری خودارزشیابی‌های‌ محوری دررابطه بین انواع کار هیجانی و فرسودگی شغلی در پرستاران بیمارستان‌های خرم آباد

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناسی ارشد رشته روان‌شناسی صنعتی و سازمانی.دانشگاه علامه طباطبائی تهران.ایران

2 استادیار، گروه روان‌شناسی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران

3 کارشناسی ارشد رشته روان‌شناسی صنعتی و سازمانی.دانشگاه علامه طباطبائی ، تهران، ایران

چکیده

زمینه و هدف: فرسودگی شغلی در پرستاران به علت کار هیجانی شغلی آن‌ها نسبت به مشاغل دیگر بسیار بیشتر است. هدف این پژوهش بررسی نقش تعدیل‌گری خودارزشیابی‌های محوری، در رابطه بین انواع کار هیجانی و فرسودگی شغلی در پرستاران بیمارستان‌های شهرستان خرم‌آباد بود. روش پژوهش: روش این پژوهش همبستگی بود. جامعه پژوهش حاضر کلیه‌ی پرستاران شاغل در 5 بیمارستان دولتی شهرستان خرم آباد بودند که از میان آن‌ها 185 نفر با روش نمونه-گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه‌های کار هیجانی، فرسودگی شغلی و خودارزشیابی‌های محوری پاسخ دادند. سپس داده های قابل تحلیل 171 نفر از افراد نمونه با استفاده از رگرسیون خطی و روش پردازشی هیز مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش حاضر نشان داد که از میان دو نوع کار هیجانی، فقط اقدام سطحی با فرسودگی شغلی رابطه مثبت معنادار دارد. همچنین در این پژوهش نقش تعدیل‌گری خود‌ارزشیابی‌های محوری در رابطه بین هر دونوع کار هیجانی و فرسودگی شغلی تایید شد. نتیجه گیری: به طور کلی نتایج این پژوهش علاوه بر تایید رابطه‌ی کارهیجانی و فرسودگی شغلی، نشان داد که ماهیت رابطه بین کار هیجانی و فرسودگی شغلی در پرستاران به خودارزشیابی‌های محوری آن‌ها نیز بستگی دارد و پرستارانی که خودارزشیابی‌های محوری بالاتری دارند و از اقدام سطحی جهت مدیریت هیجان‌های خود استفاده می‌کنند، بیشتر از پرستارانی که خود ارزشیابی‌های محوری پایینی دارند دچار فرسودگی شغلی می‌شوند.

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار